Deneme 1-2-3 deneme. Tapestry crochet

Bir bunu denemediğim kalmıştı tığ işinde, onu da denedim rahatladım şimdi :)

Herkese selamlar... 

Aslında hiç aklımda değildi şu wayuu denemesi, ki çok araştırmadan yaptığım için kendisini pek bi wayuuluğundan da emin değilim. Herşey salondaki dağınık ötesini toplamaya çalışırken eski iplerimi bulmamla başladı. 

Elimdeki işleri bitirmeye az kala bende bir aranma hali başlar hep, kendimi gaza getirme tarzım da diyebiliriz, hadi şu bitsin buna başlarım, ay nasıl olacak merak ettim hemen bitse de başlasam gibi bir takım gazlar fevkalade yararlıdır belirtmeden edemeyeceğim. 

Neyse, bulduğum eski ipler ile ne yapacağımı bulmam bile günlerimi aldı. Fikir aslında yastıktı en başta. Evdeki yastıklarımı hiç sevmem, her sene bi elime ip geçer salona yastık yapmaya kalkarım ama hep sonu hüsran olur o ipler başka bir şeye yar olurlar. Yine mevzuu heh aynen böyle başladı. 

Önce dedim ben bunlardan minik motifler yapıp birleştireyim. Sonra başladım vazgeçtim. Sonra dedim öreyim bi model bulup. Ondan da vazgeçtim. O arada instagramda gezerken popcorn stitch ile şemalı gibi iş yapan bir bayanın sayfasına denk geldim, tam da şansıma renk  değiştirmeyi anlatıyordu. Gördüm dedim ben bi rapor çıkarayım kendim, onu örerim renk değiştire değiştire. Oğluşun rengarenk boya kalemleri sağolsun, onu da bir güzel çizdim ettim beğendim başladım yapmaya.

 

 Ama sonuç yine yaparken içime sinmedi. En son bir şekilde pinterest gezilerimden birinde tapestry crochet ile karşılaştım ve dedim ahanda budur. Ben bu iplerden çanta yapayım :) 

En azından örgü için hazırladığım rapora sadık kalarak başladım yapmaya.

Sonuç için bir kaç notum var. Pattern çıkarmadım ama isterseniz yorumlarda belirtin hazırlayabilirim. Yap yap bitmeyen işlerimden birini daha bitirmenin haklı gururunu yaşarken hepinize esenlikler diler, bu iş ile ilgili notlarımı okumanızı tavsiye ederim. 

• Öncelikle çok ince bir iple çalışmayın, mümkünse kalın kalın geniş geniş yapın. Yoksa bitmiyor, uzadıkça uzuyor, ömrünüzü yiyor. 
• İkincisi yapacağınız çantanın modeline de karar verin. Clutch için farklı, normal bir çanta için farklı yol izlemeni gerekiyor. Sonra ben bundan vazgeçtim şunu aceba şöyle mi yapsam diye düşünüp sökmeye cesaret edemezsiniz ben diyeyim. 
• Eğer benim çantama benzer bir çanta yapacaksanız muhakkak tabanından başlayın, sonra dikmek zor oluyor. Sadece onun zorluğu değil aslında. Çanta ebatı da tahminlerinizdeki gibi olmayacak söyleyeyim. 
  
  
  
• Biraz pinterest karıştırırsanız harika modeller bulabilirsiniz, ben hali hazırda evde olan ipler olduğu için kendim rapor çıkarmayı tercih ettim, yarısına gelince o kadar güzel fikirler gördüm ama geri dönemedim :) baştan yapın şunu azizim. 
• Eğer ebatları internetten bakacaksanız (benim gibi) lütfen adamların yazdığı ebata uyun, sonuçta bir bildikleri var yazmışlar, uyarı da olmadığına göre "yok yok eni boyu aynı mı olurmuş ben eniyisi biraz uzun yapayım" dersiniz şekli bozulur (referans : kendim)
• Sapı için de hiç mi çantanız yok, kafanızdan ölçü uydurmayın, bir zahmet kalkın ölçün. 
• Ağzını büzgülü yapacaksanız üstten 5cm gibi bir mesafe bırakacağınızı unutmayın(delikli bölgeden sonra yani) çünkü unutunca son dakika yapıyorsunuz o da yapılınca bi garip duruyor.  

Umarım wayuu - tapestry yapmadan önce yazdıklarımı okuma şansı bulabilirsiniz. Böylece ilk yaptığınız işdışarıda  takılacak gibi olur. İçeride dizisinin miniği ebatlarındaysanız okuduklarınızı unutun çünkü bu tam size göre oldu sanki :) 

Sevgiler

Özge

Ve bir goblen biter --- Nehir kenarında bir oğlan

Herkese selamlaaar, 

Yakın yaşlardaki iki çocuk ile başa çıkmak gerçekten beklediğimden zor, özellikle yaz dönemi çok yorucu ve düzensiz geçti. Kurban bayramı ile birlikte bütün bir yazı arkamızda bırakıp kışlık yaşantımıza geri döndük. 

Oğluş okula başladı, anne evin prensesi ile daha bi çok ilgilenmeye başladı, bir yandan diş çıkaran bir yandan büyümeye çalışan zilli için bu ilgi çok iyi geldi tabi. 

Gece uykuları çok düzensiz, ancak gündüz çok iyi uyuyan bir kızım var. Bende de gündüz uyuyamama diye bir saçmalık olduğu için el işimle uğraşacak çoook zamanım oldu. Sonuçta bittii (burada zılgıt devreye girecek---tililililii) 

Şimdi bu güne kadar başıma gelen en bela şey bu goblenimde de mevcut. Yamuk oluyor bunlar yahu :) bu sefer anladım ki kasnak kullanmak bu yamulmayı azaltacak. Mesela bu çalışmada üst bölümü yaparken kasnak kullandım, sonra kasnakta çıkartıp devam ettim. Sonuç: kasnak çıktıktan sonra yamulduk :) ama üstler fena değil. Bundan sonraki işimde kasnak mutlaka kullanılacak. 

Sevgiler. 

Ev yapımı oyun hamuru

Yaz günleri böyle işte, hiç birşeye vakit bulamayıp bir sürü şey yapılan aylar. Havalar soğumaya başlayınca mutlu olanlardanım ben, kendime daha çok vakit kalıyor, gezmeler azalıyor, işler daha hızlı halloluyor sanki. 

İki çocuklu günler beklediğimden çok daha zor geçiyor gerçekten. Annelikten mi yoksa karakterimden kaynaklı mı bilmiyorum ama acayip bir yetememe duygusu ile karşı karşıyayım. Büyük sıpama yeteri kadar vakit ayırmaya çalışınca (3,5 yaşında olduğu için birlikte birşeyler yapmayı inanılmaz seviyor ve sürekli istiyor çünkü) küçük kızım (7 aylık olduk sonunda) çok yalnız kalıyor. İkisini dengelemeye çalıştığımda oğlum azalan ilgiden şikayetçi oluyor. Dengeyi henüz kurabilmiş değilim. Önümüzdeki hafta oğlum artık back to school moduna geçeceği için umuyorum daha dengeli gideceğiz. 

Bu aralar büyüyen ve ilgisi herşeye çok artan oğlumu faaliyetle doyurmaya çalışıyorum, her güne birşeyler buluyoruz birşekilde. 

En büyük kurtarıcım pakolino faaliyetleri, hem çok hevesle yapıyor hem çok eğleniyor hem de çoğuyla daha sonra da oynayabiliyor. 

Boyama kitaplarını 1,5-2 yaş civarı çok severek yapmıştı, ancak artık aynı hevesle yapmıyor. Mecbur kalırsa yapıyor anlayacağınız, ama boş sayfaya resim yapmak onun için daha bir eğlenceli sanırım. Gerçi benim için de çok eğlenceli oluyor. Bir kaç yuvarlak yapıp işte bu anne bu baba bu da kardeşimle ben demesi var olan birşeyi boyamasından daha çok mutlu ediyor beni. Büyüdüğünü görüyorum belki de. 

Arada bir değişik şeyler yapmayı da seviyoruz. Mesela bugün ev yapımı oyun hamuru denedik. Aslında bir yere kadar çok başarılıydı ama sonunda pek beklediğim gibi bitmedi. Gıda boyasıyla renklendirme işine daha pratik bir çözüm bulmak lazım sanırım. 

Tarifi yabancı sitelerden birinden buldjm, krem tartar içeren pişirilen tipleri de var ama ben evde ne varsa onunla yapmak istediğim için o tarifi değil, pişmeyen tarifi uyguladım. Ancak onu da bir çok değişikliğe uğrattım tabi. Unundan mı suyundan mı bir kerede tam tarifle istediğim sonucu alma şansım olmadı benim bugüne kadar. 

Tarifimize geçecek olursak;

-4 bardak un

-1,5 bardak tuz

-3 yemek kaşığı ayçiçek yağı

-1 bardak su (sonradan 2 yemek kaşığı kadar daha su eklemek zorunda kaldım) 

-kırmızı,sarı,mavi gıda boyaları

-Öncelikle 4 bardak (ben resimdeki klasik kahvaltı takımında olan çay fincanlarından kullandım bardak olarak) un ve 1,5 bardak tuz kaba alınır. Birbirlerine iyi karışmaları için biz bu iki malzemeyi oğlumla birlikte bir güzel karıştırdık, unları ve tuzu da karıştırma kabına kendisi aldı çok mutlu mesuttu

-1 bardak su ve 3 yemek kaşığı yağ eklenir ve yoğurulur. Bana su yetmediği için arada biraz ekleme de yaptım bildiğimiz oyun hamuru kıvamına getirdim 

-Sonra geldik bizi mahveden bölüme, gıda boyaları. Kırmızı renk sulu bir gıda boyasıydı, ancak buna rağmen, uzun süre yoğurmama rağmen malesef renkleri homojen karıştıramadım. Diğer iki renk toz gıda boyasıydı, bunları katarken birazcıkta yağ ekledim çünkü kesinlikle karıştıramadım. 

Sonuçta tipini hiç beğenmediğim çok enteresan oyun hamurlarımız oldu. 

Ancak bizim oğlan hayatında hiç oyun hamuru görmemiş gibi o kadar mutlu oynadı ki anlatamam. Zaten yapımda da emeği geçtiği için aldığı haz paha biçilemezdi :) 

Tabi bu arada kızım sıkıntıdan çatladı o ayrı. Aslında o uyurken başlamıştık biz bu işe ama hem beklediğimizden uzun sürdüğü için hem de kızım diş çıkardığından kuş uykusu yaptığı için daha renklendirmeye geçmeden uyandı. 

Bir oyun hamuru maceramız burada sona erdi :) bir dahaki denemede 3 rengi de ayrı ayrı yoğurup yoğurma esnasında kullandığım suyun içine gıda boyasını karıştırmayı düşünüyorum, belki daha iyi sonuç alırım. Eğer sizin de bildiğiniz birşey varsa homojenliği nasıl arttırabileceğime dair, lütfen yorum atın ya, canım çıktı gerçekten. 

Bir de dipnot: gıda boyaları hiiiiiç masum değil 

İşlem bittiğinde elim 

Kaç kere yıkasamda bir türlü çıkmayan elim. 

Sevgiler

Özge

instagram:Mrsluckytooth 

snapchat:fozgeg

twitter:mrsluckytooth

Kısa bir bilgilendirme

Sanılmasın ki unuttum ben bu blogu☺️

Aslında amacım daha iyi bir blog yazarı olabilmekti, efendim haftada en az üç post, bebek gelene kadar bir sürü kanaviçe, tığ işi falan. Evdeki hesabı çarşıya uyduramadık. Önce hastalıklar biraz beni uzak kıldı herşeyden, sonra oğluşun hastalıkları. En son Ocağın ilk haftası, Alp paşa 100üncü hastalığını anne de 6. Hastalığını (ki 2 kere antibiyotik kullanarak) geçirince karnımdaki bebeye de yazık diyerek okula göndermeme kararı aldım. 

Sonra oğluş toparlandı, sümükler öksürükler bitti, anne iyileşti ama tabi ağırlaştı, sonuçta 34. Haftadan sonra bel ağrısı falan başlıyor tabi, ne hobilerime zaman ayırabildim ne bişey. 

Biz bu arada oğlum iyileşsin diye pek evden de çıkmadık yani, genel evde takılan bir halimiz oldu, arada bir iki kez yemeğe gittik o kadar. Hem salgınlar diz boyu herkes biliyor, dedik biri hamile diğeri junior biz en iyisimi başımıza bela almayalım. Evde bir güzel faaliyetler yaptık, pakolino aldık, anne snapchate sardı faaliyetler yayınlandı falan. 

İşte en son hatırladığım faaliyetimiz yuksrıdaki kelebek yapıştırma faaliyeti. Akşamına rezalet bir griple başa çıkmam gerektiğini bilmeden iyi eğlenmiştik aslında oğluşum ile, danslar oyunlar falan bir mutluluk bir neşe. Akşam üzeri titreme ile başlayan lanet nöbetler sayesinde 10 güne yakın yatmam gerekti, hem de influenza A yani ayıptır söylemesi domuz gribi. Karantinaya alınamadım, boşa koysalar dolmadı doluya koysalar almadı çünkü, normal domuz gripleri gibi ağır değildim, o yüzden hamile olduğum kapma riskim fazl olduğu için normal karantina katına alamadılar, hamile katına da alamadılar yeni doğanlar falan hepsi risk altında olurdu çünkü. 

Sonuç elimde grip ilacım ve maskemle doğru eve geldim, ertesi gün evde herkes maskeliydi ve annem babam oğluşumu da alıp evlerinin yolunu tuttular. Yaklaşık 7 gün uzak kaldım oğlumdan. Bulaşıcılık süresi geçer geçmez geldiler. Tabi ben bu arada kendime pek iyi bakmadığım için 3 kilo kaybetmiştim. Nstler de biraz bebeğin deli deli hareketleri yüzünden riskliydi, 36. Haftadan itibaren 2 günde bir nst başladı takip için. Tam 37+0 oldum ki kızımın suyunun bittiğini farkettik ( ki kendisi hiç sorunlu bebek olmadı, hep benim sorunluluğum yani :)) 28 Ocak perşembe günü sabah nstden sonra ultrasona girip aslında 4 veya 8 Şubatta planlanan (ki ben 02/02 olsun istememe rağmen drum olmaz diyordu erken diye) doğumum jet hızıyla akşam üzeri alalım a gitti :)

Eve gel hazırlan çikolataları hallet falan derken ilki kadar kalbalık olmayan bir ekip ile hastanenin yolunu tuttuk. 

Sonrası şu şekil :) 

Bu arada kapı süsü akşam bana geldiği için hastane kapısı süsümüz farklı oldu, sonra da pislenmesin dediler kullandırtmadılar. Kuzenimin eşi yaptı çook sağolsun, inşallah bu gün evimizin kapısına asarız :) sonra da odasına zaten. 

Bir de bu sefer doğum fotoğrafçımız oldu :)) abili kardeşli kanlı revanlı bir sürü fotomuz var. Ki ben henüz göremedim. Onu da görürüz inşallah :)

Öykümüz doğdu, sağlıkta sorunu yok maşallah, şu an yanımda yatıyor. 11 günlüğüz :) gaz çıkarmayla uğraşıyoruz. 

Yakında hobilerime geri dönüp bol bol postla karşınızda olurum umarım, şimdilik biraz yorgun biraz da şaşkın olduğum için zor :) 

Kızımı oğlumu kendimi paylaşmayı bi severim bi severim, instagram : mrsluckytooth snapchat: fozgeg bulabilirsiniz beni. 💕💕💕💕 

Sevgiler...

Özge